• การรู้สื่อ (Media Literacy) หรือความสามารถในการคิดวิเคราะห์เกี่ยวกับสื่อ และเข้าใจจุดประสงค์ของการผลิตสื่อที่ได้รับ ซึ่งหมายรวมถึงความเข้าใจในด้านสัญญา ศิลปะ และความหมายรวมถึงความเข้าใจในด้านสัญญะ ศิลปะ และความหมายที่สื่อนั้น ๆ พยายามจะสื่อสารตามบริบทของสังคม
• การรู้เทคโนโลยี (Technology Literacy) หรือความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการมีทักษะการใช้คอมพิวเตอร์ขั้นพื้นฐานไปสู่สิ่งที่ซับซ้อนมากขึ้น เช่น การเรียนรู้ที่จะใช้ประโยชน์จากโปรแกรมการตัดต่อภาพวิดีโอ การเขียนรหัสคอมพิวเตอร์ (Coding) ซึ่งจะช่วยสร้างคุณค่าจากการใช้งานเทคโนโลยีได้มากขึ้นอีกด้วย
• การรู้สารสนเทศ (Information Literacy) คือ ความสามารถในการประเมินว่าสารสนเทศชนิดใดเหมาะสมกับการนำมาใช้งานในบริบทที่แตกต่างกันหรือความสามารถในการค้นหาความรู้จากสื่อสารสนเทศในรูปแบบต่าง ๆ ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด
• การรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เห็น (Visual Literacy) หมายถึง ความสามารถในการทำความเข้าใจ การแปลความหมายจากสิ่งที่ตาเห็น โดยสามารถวิเคราะห์ และสามารถแสดงความคิดเห็นในเชิงสร้างสรรค์ได้ เช่น การใช้ Stickers ในแอปพลิเคชั่น Line การส่ง Emoji ผ่านโปรแกรมแชท ซึ่งสิ่งเหล่านี้แม้จะเป็นสิ่งที่เป็นทักษะพื้นฐานแต่ก็จำเป็นอย่างยิ่งต่อการสื่อสารในสังคมสมัยใหม่ที่มีผู้คนหลากหลาย
• การรู้การสื่อสาร (Communication Literacy) หรือรากฐานสำหรับการคิด การจัดการ และการมีปฏิสัมพันธ์เชื่อมต่อกับผู้อื่นในสังคมในโลกออนไลน์ที่ต้องการความชัดเจนและไม่ก่อให้เกิดความขัดแย้งกับผู้อื่นในสังคมได้ แม้ว่าจะไม่มีการสื่อสารแบบตัวต่อตัวก็ตาม
• การรู้สังคม (Social Literacy) หมายถึง ความเข้าใจในสภาวะที่ซับซ้อนและความหลากหลายของผู้คนในสังคม ผู้ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลจำเป็นต้องมีทักษะในการเรียนรู้ และการยอมรับความแตกต่างของผู้คนในสังคม โดยมีความสำนึกรู้ในฐานะสมาชิกของสังคมที่รับผิดชอบต่อส่วนรวม

• ส่งเสริมทั้งในโลกออนไลน์และออฟไลน์

ความรู้ด้านเทคโนโลยีดิจิทัลเป็นความรู้ที่มากกว่าเทคนิค กล่าวคือ นอกจากความรู้ทางเทคนิคแล้ว ในการใช้งานยังต้องการทักษะด้านต่าง ๆ อีกมากมาย โดยเฉพาะด้านสังคม ดังนั้น เด็ก ๆ ควรมีทักษะและทัศนคติที่ดี เพื่อป้องกันพวกเขาให้สามารถใช้เทคโนโลยีได้อย่างปลอดภัย ซึ่งรวมถึงทักษะการเล่น การมีส่วนร่วม การเข้าสังคม การค้นหาและการเรียนรู้ ซึ่งทักษะเหล่านี้จะแตกต่างกันไปตามวัย และบริบทวัฒนธรรมท้องถิ่น นอกจากนี้ เด็ก ๆ จำเป็นต้องมีทักษะทางดิจิทัลแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในโลกออนไลน์แล้วก็ตาม  เช่น ความสามารถในการเข้าใจเทคโนโลยีรูปแบบอื่น เช่น ความสามารถในการเข้าใจเทคโนโลยีรูปแบบอื่น เช่น ปัญญาประดิษฐ์ที่จะส่งผลกระทบต่อเด็ก ๆ มากขึ้นในอนาคต ดังนั้น โอกาสทางการศึกษา การเข้าถึงสวัสดิการสังคม และโอกาสในการทำงานในอนาคตของเด็กคนหนึ่งนั้น ขึ้นอยู่กับความรู้ความเข้าใจโลกดิจิทัลรอบตัวของเขา

• ทักษะที่ไม่ใช่เพียงแค่การใช้คอมพิวเตอร์เก่ง

ในปัจจุบันการประเมินความรู้ทางดิจิทัลนั้น ได้ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายในองค์กรต่าง ๆ เพราะทักษะทางดิจิทัลนั้นได้ถูกนำมาเป็นหนึ่งในชุดความสามารถที่บุคคลจะถูกประเมินความรู้ นอกเหนือจากความสามารถในการสื่อสารและการแก้ปัญหา แม้ว่าเครื่องมือส่วนใหญ่ตอนนี้จะเน้นการประเมินทักษะด้านดิจิทัลในวัยผู้ใหญ่และวัยทำงานมากกว่า แต่ถ้าหากมีการส่งเสริมความรู้ให้แก่เด็กอย่างถูกต้องเหมาะสมกับวัย ใช้การเล่นเพื่อส่งเสริมพัฒนาการ โดยไม่จำกัดการเรียนรู้ก็จะเกิดประโยชน์กับเด็กอย่างมากในอนาคต นอกจากนี้ การส่งเสริมให้เด็ก ๆ มีทักษะในการรู้หนังสือและการคำนวณ (Literacy and Numeracy) การมีทักษะการใช้ชีวิตและการมีลักษณะอุปนิสัยที่ดี (Life Skills and Soft Skills) รวมถึงทักษะที่จำเป็นต่อการต่อยอดทางเทคนิคและวิชาชีพ (Technical and Vocational Skills) นั้น เป็นทักษะที่ควรส่งเสริมควบคู่กันไปโดยไม่สามารถจะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปได้

• สถานการณ์การส่งเสริม Digital Literacy

ในปัจจุบันมีองค์กรเพียงน้อยนิดเท่านั้นที่กำลังผลักดันการพัฒนาความรู้ด้านดิจิทัลในเยาวชน และส่วนใหญ่มักไม่ได้รับการประเมินผลกระทบ (Impact) ที่หน่วยงานเหล่านี้ทำให้เกิดเท่าที่ควร จะเห็นได้ว่าหน่วยงานที่ทำงานด้านสนับสนุนแนวทางส่งเสริมความรู้ดิจิทัลในระดับนโยบาย (Policy) นั้น ยังไม่เป็นรูปธรรมมากพอ จนรัฐบาลหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่สามารถกำหนดแนวทางที่เหมาะสมต่อการพัฒนาโครงการให้เกิดขึ้นในระดับประเทศได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่กำลังพัฒนา

นอกจากนี้ การทำงานด้านนี้ยังขาดการบูรณาการและขาดเจ้าภาพในการขับเคลื่อน ดังนั้น จึงยังไม่มีองค์กรที่มีประสบการณ์มากพอในการส่งเสริมเรื่องทักษะทางดิจิทัลของเด็กโดยตรง ทั้งนี้ การนำนโยบายไปปฏิบัติ (Implementation) นั้นยังทำได้ยาก เนื่องจากขาดแคลนครูผู้สอนที่มีความชำนาญในด้านการปรับใช้ความรู้ความสามารถในด้านดิจิทัลให้เข้ากับบริบทท้องถิ่นที่ที่แตกต่างกัน

จะเห็นได้ว่าสถานการณ์การพัฒนาทักษะทางดิจิทัลของเด็กนั้นยังคงเป็นเรื่องที่ท้าทายทั้งต่อองค์กรในระดับระหว่างประเทศและในระดับประเทศ อย่างไรก็ตาม หากโรงเรียนหรือหน่วยงานที่มีความรับผิดชอบเกี่ยวกับเด็กและเยาวชนได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของเรื่องนี้และพยายามส่งเสริมให้เด็กมีความรู้และทักษะทางดิจิทัลเท่าที่สามารถทำได้ตามความรู้และความสามารถที่มีอยู่ ประโยชน์ก็จะเกิดกับเด็กและอนาคตของพวกเขาอย่างแน่นอน